Bazen sakin ve arkadaş canlısı bir çocuk öfkeli ve saldırgan olur. Birden sinir krizi geçirir, oyuncakları kırar, ailesine kaba davranır. Böyle bir durumda, kişi saldırganlığın nedenlerini anlamalı ve onları ortadan kaldırmalıdır. Gerçekten de, yetişkinlerin aksine, bir çocuk neden kızgın olduğunu her zaman tam olarak açıklayamaz.
Talimatlar
Aşama 1
Bir çocuk sinirlenirse, saldırgan ifadeler kullanırsa, hiçbir durumda eylemlerine kötülükle cevap verilmemelidir. Kendini toparlaman ve kızgın çocuğa sesini yükseltmemeye çalışman gerekiyor. Tüm öfkesi ve tüm incitici sözleri, nedenini anlamanız gereken içsel saldırganlığın bir tezahürüdür. Çocuğu ona bağırarak susturarak, istemeden onu hoşnutsuzluğunu ifade etmenin başka yollarına itebilirsiniz.
Adım 2
Çocuk saldırganlık gösteriyorsa, buna yumuşak bir noktaya şaplak atarak cevap vermemelisiniz. Yavrulara vurmanıza izin verirseniz, o sadece davranışının doğruluğunu iddia edecektir.
Aşama 3
Ailenizdeki ilişkilerinizi yeniden tanımlayın. Çocuklar sünger gibi hem iyiyi hem de kötüyü emer. Belki de çocuk, yetişkinlerin olayları yüksek sesle nasıl çözdüğüne bakarak, onların davranışlarını kopyalıyor olabilir. Evinizde sürekli küfür varsa, çocuğun saldırganlık göstermesine şaşırmayın.
4. Adım
Çocuğunuza duygularını farklı bir şekilde ifade etmesini öğretin. Örneğin, çocuğunuz sizden nefret ettiğini söylüyorsa, bağırmak yerine, söylediklerini yeniden ifade etmeye çalışın. Örneğin, şunu söyleyin: "Yürüyüşe çıkmanıza izin vermemem hoşuna gitmiyor mu?" O zaman yasağınızı haklı çıkarın. Çocuk, rahatsız edici sözler söylemek yerine, nedenini dile getirerek hoşnutsuzluğunuzu daha doğru ifade edebileceğinizi öğrenecektir.
Adım 5
Çocuk açıkça memnun değilse ve kararınızı onun lehine çevirmeye çalışıyorsa taviz vermeyin. Liderliğini takip ederseniz, saldırganlık patlamaları çok daha sık meydana gelecektir. Çocuk, manipüle edilebileceğinizi çabucak anlayacak ve bunu doğal karşılayacaktır.
6. Adım
Bir çocuk çok sık sinirlenirse, saldırganlık gösterirse, memnuniyetsizliğini ifade ederse, mutlaka bir çocuk psikoloğuna danışın. Çocuklar genellikle duygularını nasıl ifade edeceklerini bilemezler, olumsuz duygularını başkalarına atarlar. Çocuğun dikkat eksikliğinden muzdarip olması mümkündür. Onunla daha fazla zaman geçirmeye çalışın, onu sevdiğinizi ve ona ihtiyacınız olduğunu gösterin. Çocuklar samimi duygulara karşı çok hassastır ve öfke patlamalarının yakında durması çok muhtemeldir.
