Dedikleri gibi, çoğu zaman bize en yakın ve sevgili insanlarla tartışırız. Ama bu kavgaların bir anlamı var mı? Kural olarak, gerçek bizi sadece onlar biliyorlar, bizi farklı gören, ama kim olduğumuzu sevmekten ve kabul etmekten vazgeçmeyen onlardı. Bu yüzden yakın sayılırlar, çünkü onlara o kadar güveniriz ki, bizi bu kadar yakından tanımamıza izin verilir.
Anne baba kavga ettiğinde çocukları acı çeker, sevgililer kavga ettiğinde ilişkileri tehlikeye girer. Herhangi bir kavgada, bir şeyi feda etmeniz gerekir. Ve kişinin önemli olması ve gurur duymaması iyidir, çünkü çoğu kişi özür dileyemez. İlkelerini aşamayan ve gerçekten önemli bir kişinin suçunu affedemeyen birçok insan var.
Sonuç olarak, ilkeleriyle baş başa kalırlar. Bu tür insanları neyin motive ettiğini, bir küskünlük hissini veya belki de başkalarına anlayışla davranamamayı kesin olarak söylemek mümkün değil mi? Elbette ilkeler çok önemlidir, ancak her zaman eylemlerimize rehberlik etmek zorunda değildirler. İnsandansa onları kurban etmek daha iyidir. Bunu bir kez kontrol ettikten sonra, doğru şeyi yapıp yapmadığınızdan emin olabilirsiniz.
Eğer öyleyse, ödülün gelmesi uzun sürmeyecek ve sevdiğiniz kişi, bağışlayıcılığınız için şükranla etrafınızı daha da özenle saracaktır. Ve değilse ve hatalarını tekrar edecek, o zaman yanınızda ne tür bir insan olduğunu anlayacaksınız.
Birçok insan bunu biliyor, ancak inatla kendi içlerine kapanmaya devam ediyor ve sevdiklerine ikinci bir şans vermiyor. Bazen sadece kendiniz hakkında değil, seçtiğiniz kişi hakkında da düşünmeye değer. Bunu neden yaptığını anlayın ve en önemlisi, onunla bunun hakkında konuşun. Birçok sorun, insanların birbirleriyle "nasıl konuşacaklarını bilmemelerinden" kaynaklanmaktadır, ancak bu şekilde çatışmalar kurabilmeniz gerekir.
