Seksenlere kadar, hiç kimse çocukların depresyon gibi bir hastalıktan hasta olabileceğini düşünmedi ve birçok ebeveyn, ruh hali değişimlerini bir çocuğun gelişimi, olgunlaşması ve büyümesi ile ilişkili tamamen normal bir fenomen olarak anladı. Aslında, bazı durumlarda, zaten tezahür aşamasında tedavi edilmesi gereken depresyonda mesele aynıdır.
Çocuğun üzüntüsü, umudunu yitirmesi ya da çaresizliği fark edilir hale geldiğinde bile alarmlar çalmalıdır. Depresyonla kendi başınıza baş edemiyorsanız, utanmayın ve bir doktora görünmek için tembel olmayın.
Bazen ebeveynlerin kendileri de ailede depresyonu besleyen kötü bir ortam yaratırlar. Bu durumda, kavgalar, şiddet, öfke, çocuğu "kapatma" ve ebeveyn saldırganlığı depresyona katkıda bulunur.
Çocukluk depresyonunun belirtileri arasında ruh hali değişimleri, ilgi kaybı, plan eksikliği, kaçış veya ölüm düşünceleri, iştah ve uyku bozukluğu, saldırganlık, sinirlilik ve çaresizlik ve değersizlik hissi yer alır.
Ebeveynler bir çocuğa nasıl yardımcı olabilir? Onunla konuşmalı, depresyonun nedenlerini bulmalı ve yardımlarını garanti etmelidirler. Siz de kendi hayatınızdan örnekler vererek depresyonu nasıl yendiklerinden bahsedebilirsiniz. Çocuğun etrafı dikkatle çevrilmeli ve onu sürprizler, yürüyüşler ve hediyelerle memnun etmelidir.
