Ebeveynlik konusunda farklı görüşlerin ebeveynlik yapmasında yanlış bir şey yoktur. Bu doğal bir durumdur. Çoğu zaman, yanlış yetiştirildiğimize inanıyorsak, ebeveynlerimizin kullandığı ebeveynlik modelini veya tam tersini seçeriz. Bir başka kötü şey de, çocuğun ebeveynler arasındaki ilişkiyi netleştirme sürecine katılmasıdır.
Tipik bir durum - yavru, annenin oyuncakları çıkarma veya yemeye gitme isteklerine uymuyor ve uzun bir iknadan sonra anne vazgeçiyor. Yanından geçen baba ayağa kalkmaz ve ültimatomla çocuğa itaat etmesi gerektiğini bildirir. Ama annem çoktan teslim oldu ve küçük tiran bunu hissediyor. Çoğu zaman baba, istediğini almak için çocuğun altını tokatlamak zorunda kalır. Çocuk ağlamaya başlar ve teselliyi annesinde bulur. Sonuç olarak, ebeveynler arasında hangisinin doğru olduğu ve yavruların nasıl uygun şekilde eğitileceği arasında sözlü bir çatışma başlar. Aynı zamanda, eşler çocuğun etrafta olmaya devam ettiğini unutur.
Bu anda çocuğun kafasına, ebeveynin “iyi polis” kimin “kötü” olduğu bilinçsiz bir anlayış gelir. Ayrıca, çocuk edindiği bilgiyi kesinlikle kullanacak ve istekleriyle her zaman "nazik" ebeveyne gelecektir.
Bu nedenle, bir çocuğun yetiştirilmesiyle ilgili herhangi bir müzakere onun huzurunda yapılmamalıdır. Ve ebeveynlerin görüşleri önemli ölçüde farklıysa, kutup görüşlerini birleştirerek ve onlardan en iyisini alarak bir uzlaşma bulmanız yeterlidir. Bir çocuk için asıl mesele, ebeveynlerin yetiştirilmelerinde tutarlı olmalarıdır. O zaman nasıl doğru davranacağını ve ondan ne beklediğinizi açıkça anlayacaktır.
Çocuğa çok fazla patronluk yapmamaya çalışın, aksi takdirde erken yaşlardan itibaren artan ilgiye alışacak ve daha sonra onu elde etmek için mümkün olan her şeyi yapacaktır. Bu aynı zamanda kötü davranış için de geçerlidir. Çocuk, beşikte sessizce yatmanın ebeveynlerinin sürekli dikkatini çekmediğini çabucak fark eder. Ama bir şeyi fırlatırsanız, kırarsanız veya yüksek sesle ağlarsanız, mutlaka bir tür tepki gelecektir.
Ayrıca, onun için bir tehlike oluşturmuyorsa, sevgili çocuğunuzun çocuk işlerine mümkün olduğunca az girmeye çalışın. Çocuğun oyuncağa uzandığını ama ulaşmadığını görüyor musunuz? İlk çağrıda doğrudan çocukların eline vermek yerine, bebeğe emekleyerek oyuncağı kendisinin almasının mümkün olduğunu anlaması için fırsat ve zaman verin. Çocukların bağımsızlığını teşvik edin ve çocuğunuzu ne zaman hak ederse onu övmeyi unutmayın.
